Out Of Office Poetry - Winter 2013

Lees ook Out of Office 2012 op http://ipoezie.blogspot.be/2012/12/out-of-office-poetry-seasons-greetings.html 

Het vergeelde licht

enkel wat bladeren dwarrelden door de straten,

verlicht door oude verroeste straatlampen,

die nauwelijks meer gaven dan de volle maan

ze hoorden de laatste stappen naar huis gaan,

de luiken en deuren dichtslaan, en voelden

de koude terwijl sterren en maan verdwenen

en toen er niemand meer was, ook de bladeren

rust vonden, vielen de eerste sneeuwvlokken

rustig en eerbiedig in hun vergeeld licht

als ik dood ben

als ik dood ben, zal ik je niet vergeten,
ik zal de warmte zijn die op je rug schijnt,
ik zal de wind zijn die je duwt als je fietst

en als je weent, ben ik de vogel in de tuin, 
die zachtjes fluit, of ik zal bladeren zijn
die rondom je vallen als je droevig wilt zijn

in de winter ben ik de mooie witte sneeuw 
die onder je kraakt, de glinstering in het ijs, 
de warme koffiemok die je handen zal verwarmen

als ik dood ben, zal ik je niet vergeten,
ik zal de steun zijn van je vrienden, de babbel 
met de buur, de glimlach van een onbekende

vrijdag 13

Ik zag zonet een zwarte kat,

liep onder een ladder door,

en is het waar dat ik nu

geroep van uilen hoor?

Voor- en achterdeur staan open,

er vliegt een hommel in mijn huis,

we hebben sinds kort een krekel,

die tjirpt lustig bij ons thuis.

In de tuin drie molshopen

netjes naast elkaar,

ik weet het is een gek gezicht,

die vleermuis in mijn haar.

Er brand een kaars met blauwe vlam,

de kat likt aan zijn staart,

een roodstaartje zingt op ons dak,

appelhout stoken in de haard.

Oei, ik trap een lieveheersbeestje dood,

en heb zonet een kraai gezien,

gelukkig geloof ik niet zo zeer

in ongeluk op vrijdag ... dertien.

Na de feestdagen (sonnet)

Nog voor de winter echt begint,
willen we hem al reeds vergeten,
door kleur en licht zijn we bezeten,
de donkerte ons onbemind.

We zetten neer een grote boom,
versieren hem van top tot teen,
en heel de kamer er omheen,
maken van ons huis een kinderdroom.

En zijn de feestdagen voorbij gevlogen,
krijgt de winter weer zijn zin,
voelen mensen zich bedrogen,

vindt de vorst weer zijn vorstin,
echter, zijn we ook wat opgetogen,
eindelijk weer werkelijkheidszin.

Afdruk van een kus

Hier onder de bruine bladeren,
liggen de herinneringen aan het jou,
verborgen voor de komende winter,
verborgen voor de sneeuw en kou.

En hoe de wind ook waait en blaast,
ik ruik nog steeds het frisse groen,
het zomerse gras, de geurige bloemen,
ik voel nog steeds je eerste zoen.

Hier onder de bruine bladeren,
onder een dikke laag humus,
ligt de start van onze liefde,
de afdruk van die eerste kus.

Ik herinner je

Ergens hebben we elkaar verloren, ergens,
ben ik vergeten afscheid van je te nemen,
hoewel, we allebei wisten dat het eindig was.

Met geen zin in een vaarwel voor lange tijd,
genoot ik van de dagen samen, stralend warm,
en zag niet dat je stilletjes van me weg ging.

En nu mijn vingers pijn doen van de koude,
mijn ogen tranen door de gure wind, herinner ik me,
lieve zon, die zomeravond dat je afscheid van mij nam.
 

Duizend doden sterven

zwart gekleed, ik hou van dood
niet van verdriet of ademnood

ook niet van lijden, pijn of gemis
want ik weet wat eenzaamheid is

ik hou van dood, maar ben alleen
al jaren niemand om me heen

wil jij misschien mijn vriendje zijn,
mijn naam, vraagt u, is Magere Hein

Jij bent

jij bent de lichtbron van mijn schaduw, 
het heiligdom in mijn bestaan, 
de wind, de zon, de regen,
jij bent de lach, jij bent de traan

jij bent het ritme van mijn hartslag,
de zuurstof in mijn leven,
alle seizoenen op één dag,
je bent het krijgen en het geven

jij bent het beker na de wedstrijd,
de hoofdprijs van de loterij,
jij maakt me overgelukkig,
want ik hou van jou en jij van mij

 

Ballet van de herfst

het blad loste de tak, als laatste atleet,
begon hij zijn danse macabre met een halve draai,
een achterwaartse salto, een korte pirouette

in zijn vlucht weerkaatste zijn kleurrijk ensemble
de lage herfstzon, gespot om gezien te worden,
tot zijn finale buiging hem deed knielen op het gras

ik vond het prachtig, het speelse blad,
de perfecte slotscène, de eeuwige zwaan,
ik wou het blad een tien geven

echter, het bleek maar een gewone val,
een diskwalificatie was zijn lot,
en de wind blies hem van het podium

Een verloren hart

Bij het aanbreken van de dag,
droog ik de tranen op mijn kussen,
en sleep me naar een ontbijt,
van koffie en oude boterhammen,
belegen met eenzaamheid.

Naast mijn spiegelbeeld op de ruit,
zie ik plots de jouwe zitten, je lacht,
en als je handen naar me reiken,
wil ik dat je er echt bent,
en durf niet om te kijken.

Maar ook je lieve schim vervaagt,
je handen die naar me reiken,
je fonkelende ogen, je liefdevol gelaat,
ik heb mijn hart aan je verloren,
maar voor ons is het te laat.

Eigenbelang

Tussen de buien van de herfst
geeft een straaltje zonlicht
mij mijn zomerse vriend.

Ik heb met hem te doen,
mijn lieve schaduw
rillend in een plas.

Morgen een dikkere jas!

1 november

Vandaag bewandelen we de velden,
waar elke geliefde rust,
laten we ruikers tranen achter,
als onze groet de aarde kust.

Hier is de herfst op zijn best,
het einde eensgezind,
ik zie de kleuren van de dood,
als bladeren dwarrelen in de wind.

Bulderende herfst

Hoor de herfst bulderen,
bliksems schieten door de lucht,
vanachter het vensterraam,
zie ik zijn vernielzucht.

Regen slaat tegen de ruiten,
wanneer de wind een storm wordt,
beukend op de hoogste bomen,
die maakt de herfst weerom kort.

Op straat vechten de mensen,
met hun paraplu als zwaard,
al is het na een duwtje
van de wind niets meer waard.

Hoor de herfst bulderen,
de hele straat vliegt hier voorbij,
maar ik blijf lekker binnen,
ik doe aan herfstmuiterij.

Zoute druppels

Toen vaarwel voor de deur stond,
ons geluk voorgoed voorbij,
zag ik tussen al onze tranen,
geen hoop voor jou, voor mij.

Een laatste kus heb je me gegeven,
echter, voor woorden was er geen tijd,
zo werd de kus nat van tranen, 
het moment van ons afscheid.
 
Vandaag proef ik nog je zachte lippen,
als tranen rollen naar omlaag,
in de vorm van zoute druppels,
want ik zie je nog dolgraag.

Dans van zon en regen

Tussen duizend regendruppels,
zie ik wat zonnestraal,
die zijn weg zoekt naar de aarde,
haar pracht is maximaal.

Zo kust ze alle druppels,
die ze ontmoet op haar baan,
geeft hen elk een eigen kleur,
een nieuwe dimensie aan hun bestaan.

De druppels blijven vallen,
ze breken zo het licht,
en door de dans van zon en regen,
ziet een regenboog zijn levenslicht.
 

De herfst

Ik zie de laatste vlinder vliegen,
eenzaam door de kille lucht,
zijn vleugels rillen van zijn lijfje,
voor de koude op de vlucht.

De bladeren verkleuren,
en dwarrelen rusteloos voorbij,
de zon staat niet meer zo hoog,
ze heeft met ons geen meelij.

En zo wordt blauw langzaam grijzer,
is er steeds wat minder licht,
verlaten kleuren onze wereld,
naar een duister evenwicht.

Tja, als de zomer is verdwenen,
en de herfst is nabij,
huilt de wind door de straten,
treuren de wolken boven mij.

Zonder stemgeluid

Je tenen kussen lief de grond, 
als je door de kamer sluipt, 
om mij niet wakker te maken.

Ik keer me om, lijk te slapen, 
echter hoor je kleren vallen, 
voor je onder het deken kruipt.

En als je je arm om me heen legt,
hoor ik je zeggen 'ik hou van jou',
liefdevol, zonder stemgeluid. 

Eenzaam tussen mensen

Ik leef de schaduw van mijn leven,
weet dat het anders had kunnen zijn,
waar er vroeger volop vuur was,
is er nu enkel een rookgordijn.

Ik dwaal zonder deel te nemen,
in de wereld rondom mij,
herleef steeds het verleden,
met een hart vol averij.

Ik ben eenzaam tussen mensen,
eeuwig eenzaam zonder jou,
ik hoop dat er ooit weer vuur is,
want ik sterf van de kou.

Afscheid aan het perron

Ik voel het harde, koude raam,
terwijl ik je warme hand voelen wil.
Je fluistert me liefdevol toe.

Ik kan je woorden niet horen, maar
weet wat je me wilt zeggen,
want ik zeg hetzelfde tegen jou.

En als de trein begint te rijden,
afscheid een feit is, gooien we
een kus naar elkaars tranen.

De getroffene

De muren sluiten zich rond mij,
gevangen, dat ben ik,
ik tel de krassen op mijn ziel,
voor mij geen traan, geen snik.

Ik sluit de ogen, wil niet zien,
en houd mijn adem in,
ik wil geen pijn, geen verdriet,
maar ik zit er middenin.

De kogels fluiten me toe,
ik wens hen nooit te zien,
en hoop dat er een vluchtweg is,
houd me vast aan die misschien.

Echter zie je me bevrijd op straat,
mijn ogen voorgoed dicht,
dan stopt de oorlog voor mij,
in één of ander nieuwsbericht.

waar zoet en zout

waar zoet en zout

samengaan

en golven

breken op de stroom

het zilte

zicht met de lucht

vermengt

en het water

met eb en vloed speelt

daar aan de monding

voel ik de wind

van zee

naar land

en in de zon

ben ik

weer kind

weer koning

van mijn kasteel

van zand

Papa zijn ...

Ik leg mijn handen streng op tafel,
en kijk je ernstig aan.
Jij ziet de bui al hangen,
en laat de eerste traan.

Ach, wenen moet je er niet voor,
zo erg is het niet.
Cornflakes op de keukenvloer,
daarvoor hoeft geen verdriet.

Ik laat de boze bui maar varen,
en veeg je tranen weg.
De cornflakes op de keukenvloer,
was gewoonweg brute pech.

Eenzame koffie

De koffie geeft me warmte,
maar troost vind ik er niet,
en een zakdoek vol met tranen,
droogt nauwelijks mijn verdriet.

Ik kan je ogen niet vergeten,
zie je daar nog voor me staan,
kon ik de toekomst maar herschrijven,
dan kwam er nooit een einde aan.

Dan was er een lang en gelukkig,
een sprookje voor jou en mij,
nu heb ik alleen wat koffie,
gemaakt van cichorei.

Afscheid van een zomer

Als een blad dat niet wil vallen,
ook al weet hij dat het herfst is,
lach ik met een gezicht vol tranen,
want de zomer is geschiedenis.

Ik voel je blik nog in mijn ogen,
hoor je woorden in mijn hart,
zie ons zwemmen in het water,
ja, deze zomer was apart.

Ik zal je altijd in me dragen,
je naam voor eeuwig dichtbij mij,
al weet ik dat je niet zal weerkeren,
onze zomer is voorgoed voorbij.

Het witte paard

De prins op het witte paard,
de prinses in de toren,
de kikker die je kussen moet,
ik kan het niet aanhoren.

Het witte paard dat was er niet,
de toren onbewoond,
hoeveel kikkers ik ook kuste,
ik bleef steeds ongekroond.

Onbereikbaar voor elkaar

Ik proef de lucht die jij uitstraalt,
probeer je blik te vangen,
je rode lippen vragen mij,
“Voel jij ook het verlangen?”

Je stem klinkt lief en zacht,
als je fluistert mijn naam,
maar ik hoor je lichaam schreeuwen,
“Kom toch dichter bij me staan!”.

Onze woorden vormen samen,
zinnen van een mooi verhaal,
waarin we gelukkig kunnen leven,
maar tussen ons een muur van staal!

Er is geen samen in dit leven,
de muur te hoog, afstand te groot,
in het verlangen naar mekaar,
wachten wel elk op de dood.

Vloeibaar geluk

Ik mis de nachten,
de babbels om niets,
hoe wij samen waren,
het had gewoonweg iets.

Nu ben ik je verloren,
mijn wereld staat stil,
de woorden zijn eenzaam,
de nachten zijn kil.

Maar ik heb wat gevonden,
het kan niet meer stuk,
ik voel ons weer samen,
door vloeibaar geluk.

Vluchteling

Op zoek naar een einde,
maar er is geen begin,
onrustig in het leven,
wat is toch de zin?

Vluchten voor oorlog,
geen woning, geen land,
de wereld draait door,
met jou aan de kant.

Overal een vreemde,
voor altijd verdwaald,
je hoopt rust te vinden,
de plaats onbepaald.

Geen later

De horizon ligt aan mijn voeten,
de weg naar niets stopt recht voor mij,
ik houd me vast aan herinneringen,
beterschap is voorgoed voorbij.

Nooit zal er nog rust zijn,
ik voel me binnenin zwaar,
gisteren was er een toekomst,
vandaag staat het einde klaar.

Niets kan me geruststellen,
omdat hoop heeft afgedaan,
ik voel de dood al om me lachen,
want hij weet mij te verslaan.

Dagelijks strijdtoneel

De golven sterven langzaam,
als ze drijven naar de kust,
ik zie de stille zee voor me,
een zee die voor me rust.

De horizon wordt weggeveegd,
door wolken in de lucht,
en de mooie zon die afscheid neemt,
oranje kleurt haar laatste zucht.

Als zee en hemel verbonden zijn,
in duisternis één geheel,
dan wint de nacht weer van de dag,
op dit dagelijks strijdtoneel.

Koop een kat

De vogels fluiten vrolijk,
maar maken mij zo zot,
vooral die zelfde deuntjes,
ze blijven steken in mijn kop.

Ze kwetteren en tsjirpen,
de ganse dag gefluit,
ik denk dat ik een kat koop,
gedaan met het geluid!

Overal verdriet

Waar ik mijn tranen laat vallen,
daar zal geen geluk meer zijn,
verdriet zal er opleven,
alleen maar hartenpijn.

Geen warmte die ervoor kan zorgen,
dat liefde weer eeuwig is,
hoe hard je ook wil lachen,
geluk blijft een gemis.

Hoe was je dag

Als je zacht mijn lippen kust,
en vraagt: “Hoe was je dag?”,
vergeet ik dat ik je miste,
en geef je een glimlach.

Dan zie ik de zon waar wolken zijn,
hoor ik vogels in de lucht,
vergeet ik dat de dag soms zwaar was,
want geluk is daar op een zucht.

Als je zacht mijn lippen kust,
en vraagt:”Hoe was je dag?”,
dan wint de liefde van het gemis,
verdwenen in een oogopslag.

Zand, zand, zand

Door zand word ik omringd,
de woestijn is eindeloos,
of ik ooit de grens bereik,
het lijkt me hopeloos.

De wind vervaagt mijn stappen,
verzandt mijn geschiedenis,
niemand die me redden kan,
op weg naar verdoemenis.

Winnen zal de droogte,
mijn ik, die valt in puin,
wat is het leuk om zo te spelen,
veel fantasie op de grote duin. 

Out of Office Poetry NL

Ik tel de stralen in de zon,
speel met de kinderen in het zand,
laat vliegers vliegen in de duinen,
heb een barbecue gepland.

Ik zoek geen tijd tussen de uren,
heb geen haast om er te raken,
ik blijf wat langer om te rusten,
hoef me nergens druk om te maken.

Onderhand begrijpt u wel,
uw e-mail heeft geen zin,
maar heb nog wat geduld,
binnenkort vlieg ik er terug in.

(Naar initiatief van Gedichtendag 2014 - http://www.gedichtendag.com/2014/outofoffice.html)
(Lees ook : http://ipoezie.blogspot.be/2012/08/out-of-office-poetry.html)

Out of Office Poetry Part 4

An out of office,
was not what you expected,
and unfortunately,
the e-mail has not been redirected.

The reply, however,
has a ray of sunshine,
a little bit of beach,
a glass of red wine.

Or perhaps as you desire,
a beautiful walking tour,
climbing the highest mountain,
or a dinner with glamour.

And so brings my absence,
the summer to you,
enjoy the thoughts,
enjoy your summer view.


(Naar initiatief van Gedichtendag 2014 - http://www.gedichtendag.com/2014/outofoffice.html)
(Lees ook : http://ipoezie.blogspot.be/2012/08/out-of-office-poetry.html)

Out of Office Poetry Part III

I see you shouting,
I can hear your curse,
but don’t you worry,
It could have been worse.

It's just me on holiday,
my colleagues are present,
so for your urgent matters,
ask their judgement.

And I hope you will have,
or you already had,
a holiday as mine,
that would make me glad.


(Naar initiatief van Gedichtendag 2014 - http://www.gedichtendag.com/2014/outofoffice.html)
(Lees ook : http://ipoezie.blogspot.be/2012/08/out-of-office-poetry.html)

Een koning op papier

De koning is zijn kroon kwijt,
het was zijn eigen keus,
nog tien jaar extra erbij,
dat was te ambitieus.

Neen, de vorst die was het moe,
om steeds maar koning te zijn,
de dagen duurden veel te lang,
het ondermijnde zijn welzijn.

Nu is het aan zijn oudste zoon,
klaar op zijn manier,
hij zal de nieuwe koning zijn,
een koning op papier.

Een verkleurde foto

De foto is al wat verkleurd,
maar de herinnering nog fris,
hoe wij daar samen waren,
voorgoed geschiedenis.

We hoefden niet te spreken,
voelden elkaar perfect aan,
nu heb ik enkel nog die foto,
weet jij nog van ons bestaan?

Net als de oude foto,
kleurden wij ons leven in,
zonder dat we het wilden,
had het samenblijven geen zin.

Ik heb nog enkel je foto,
en je allerlaatste brief,
dat is alles wat er overblijft,
van jou, mijn hartendief.

De zon in de nacht

Voor de avond,
voor de nacht,
voor duisternis
is aan de macht,
zal ik de stralen beklimmen,
om de zon op te bergen,
en met kleine stukjes licht,
haar schuilplaats verbergen.

Niemand zal dan weten,
waar ze is heengegaan,
want ik zal haar goed verstoppen,
onder de sterren en de maan.

En is de nacht voorbij,
klim ik op een heuvelrug,
veeg ik maan en sterren weg
en plaats de zon weer terug.

Zonnecrème

Ik voel de zomerse zon,
strelen op mijn huid,
haar warmte omarmt me,
ga voor verwenning, voluit.

Gelukkig is er factor vijftig,
die zorgzaam om me geeft,
want zonder haar bescherming,
was ik een rode kreeft.

En ik wil geen rode vlekken,
of kanker in mijn vel,
dus geef me nog een laagje,
verbranden doe je snel.

Oprechte liefde

Toen je ogen spraken,
maar je mond zweeg,
en je hart veranderde
in zacht bladerdeeg.

En we in stilte ontdekten,
hoe we pasten bij elkaar,
zonder al die grote woorden,
liefde in elk gebaar.

Dromend van een toekomst,
waarin jij en ik worden wij,
vol zorgeloze dagen,
zo een leven voor jou en mij. 

Vandaag spreken nog je ogen,
zeggen mij, jij en ik zijn echt,
leven wij in onze toekomst,
onze liefde is oprecht.

Oostende Koerse

De paarden staan startklaar,

de ‘koerse’ gaat van start,

de gokkers die dachten te winnen,

hun denken is nu verward.

Ze roepen op hun nummers,

de paarden luid bij naam,

en op de hoop om toch te winnen,

krijgen de jockeys een scheldnaam.

Dan is er plots de eindmeet,

voor sommige nog te vroeg,

terwijl de ene staat te juichen,

gaan de anderen naar de kroeg.

Een drankje en een hapje,

waarbij men nog wat briest,

geeft dat beetje hoop,

dat je je volgende koers juist kiest.

En dan vlug het winnend lotje,

de nieuwe lading is weer daar,

allen rap op de tribune,

de paarden staan weerom startklaar.

De kaars dooft

In het licht van de kaars,
danst de schaduw
rond een halflege fles,
een lauw glas wijn,
het moest zo zijn.

De vlam weerkaatst
in een zee van tranen,
verdriet in elke seconde,
verdriet in elk uur,
het hart overstuur.

Hij wacht tot ze dooft,
leg zijn hoofd op tafel,
met de hand rond de lege fles,
vergeten wat er schort,
tot het weer ochtend wordt.

Nooit genoeg van jou

Nooit te ver om dichtbij jou te zijn,
nooit te moe om je vast te houden,
nooit te weinig om met je te delen,
nooit genoeg om veel van je te houden.

Ik ken niet eens je naam

Ik kan je niet vergeten,
al ken ik niet eens je naam,
maar ik weet nog wel de datum,
en de plaats waar je hebt gestaan.

Ik zie nog steeds je lange haren,
hoe ze vielen langs je rug,
en hoe de wind er zacht mee speelde,
het komt allemaal weer terug.

Hoe je vrouwelijk kon wezen,
door gewoon daar maar te staan,
ik wil je wel gaan zoeken,
maar ik ken niet eens je naam.

Bij dageraad

Ik wachtte niet op de dageraad,
maar op haar, ze kwam niet.
De dageraad verscheen,
de zon wilde ons groeten,
maar ik was alleen.

Nu wordt het avond, de zon groet ons weer,
maar ik ben nog steeds alleen.
Ik wacht. Niet op de dageraad,
maar op haar.
Misschien komt ze vannacht.

Dan wacht ik niet meer op haar,
maar wacht ik op de dageraad
en als de zon ons groet,
als ik niet meer alleen ben,
dan groet ik de zon.

De surfer

Ik beklom de golven, ik mocht er staan,
ik en mijn plank door water gestuwd,
één met de zee, één met het golven,
tot ik weer op land werd gespuwd.

Ik voel alsnog de warme liefde,
daar waar ik ooit was geweest,
waar de zon nog de horizon kust,
was elke golfslag een feest.

Maar golven slaan niet, ze breken,
niemand die ze redden kan,
in mijn hart vloeit het verlangen,
ik ben een surfer, geen burgerman.

Genoeg van regen

Deze ochtend scheen de zon,
een T-shirt was genoeg,
maar nu ik weer naar huis ga,
zit er een spelbreker in de ploeg.

De sluizen, die gaan open,
het water stort omlaag,
en ik hier op mijn fietsje,
stel mij toch wel de vraag.

Waarom moet het net regenen,
als ik naar buiten moet?
Er vallen niet enkel regendruppels,
maar ook een tranenvloed.

Eenzaam in de leegte

Onder de stralen die nooit schijnen,
in de regen die niet valt,
bij de wind die nooit zal waaien,
op de plaats waar het leven stil valt,
cirkelen gieren in het rond,
ook al ben je niet gewond.

Het leven laat je los,
geen schaduw aan je zij,
eenzaam in de leegte,
de toekomst al lang voorbij,
trippelen gieren op de grond,
eten tot de morgenstond.

Goedendag

U mag me koning noemen,
of majoor of admiraal,
of de weledele heer,
u mag dat allemaal.

Ook meneer mag u me noemen,
of kerel of hé gast,
of uw buur of uw vriend,
u ziet maar wat u past.

En zegt u u of zegt u je,
het maakt me echt niets uit,
zolang er maar dat groetje is,
dat vriendelijk geluid.

Lees ook de vrouwelijke versie op http://kerensaderyck.wordpress.com/2013/06/07/goeiedag-in-navolging-van-dirk-devroye-httpipoezie-blogspot-be201306goedendag/ (van Kerensa Deryck)