De getroffene

De muren sluiten zich rond mij,
gevangen, dat ben ik,
ik tel de krassen op mijn ziel,
voor mij geen traan, geen snik.

Ik sluit de ogen, wil niet zien,
en houd mijn adem in,
ik wil geen pijn, geen verdriet,
maar ik zit er middenin.

De kogels fluiten me toe,
ik wens hen nooit te zien,
en hoop dat er een vluchtweg is,
houd me vast aan die misschien.

Echter zie je me bevrijd op straat,
mijn ogen voorgoed dicht,
dan stopt de oorlog voor mij,
in één of ander nieuwsbericht.