Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

woensdag 6 november 2013

Een verloren hart

Bij het aanbreken van de dag,
droog ik de tranen op mijn kussen,
en sleep me naar een ontbijt,
van koffie en oude boterhammen,
belegen met eenzaamheid.

Naast mijn spiegelbeeld op de ruit,
zie ik plots de jouwe zitten, je lacht,
en als je handen naar me reiken,
wil ik dat je er echt bent,
en durf niet om te kijken.

Maar ook je lieve schim vervaagt,
je handen die naar me reiken,
je fonkelende ogen, je liefdevol gelaat,
ik heb mijn hart aan je verloren,
maar voor ons is het te laat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten