het blad loste de tak, als laatste atleet,
begon hij zijn danse macabre met een halve draai,
een achterwaartse salto, een korte pirouette
in zijn vlucht weerkaatste zijn kleurrijk ensemble
de lage herfstzon, gespot om gezien te worden,
tot zijn finale buiging hem deed knielen op het gras
ik vond het prachtig, het speelse blad,
de perfecte slotscène, de eeuwige zwaan,
ik wou het blad een tien geven
echter, het bleek maar een gewone val,
een diskwalificatie was zijn lot,
en de wind blies hem van het podium
Geen opmerkingen:
Een reactie posten