Tussen duizend regendruppels,
zie ik wat zonnestraal,
die zijn weg zoekt naar de aarde,
haar pracht is maximaal.
Zo kust ze alle druppels,
die ze ontmoet op haar baan,
geeft hen elk een eigen kleur,
een nieuwe dimensie aan hun bestaan.
De druppels blijven vallen,
ze breken zo het licht,
en door de dans van zon en regen,
ziet een regenboog zijn levenslicht.
Wow! Prachtig gedicht, Dirk!
BeantwoordenVerwijderenvr gr Gerda