het was de klaproos die er groeide, niet de kraters,
die de jaren van geweld geslagen hadden, om het land,
het mooie groen tot een kaal en somber gebied te muteren
het was de klaproos die er groeide, niet de honger,
die zo standvastig knaagde, alsof de leegte in mij,
schreeuwde om bescherming, die we beide ontbraken
het was de klaproos die er groeide, niet de wanhoop,
die ik zag op ieders gezicht, in de ochtend, kil,
elk verscholen met identieke angst diep in de modder
het was de klaproos die er groeide, die mij raakte,
in mijn hart dat er nog was, na al die jaren,
en ik weende, voor het nieuw leven, haar toekomst
zaterdag 20 december 2014
donderdag 11 december 2014
iets als ...
Iets als
nooit meer lente
geen fris gras
bloemen noch geuren
geen nieuwe start
de zomer te ver
net als het venster
geen zicht op de tuin
op de bomen sterk
enkel de lucht
beladen
te grijs.
Iets als
even nog leven
een adem
een hartslag
even tot eindig
wat verder dan hoop
hoop op de lente
maar de lucht
te beladen
grijs reeds zwart
een eind
veel te vlug.
nooit meer lente
geen fris gras
bloemen noch geuren
geen nieuwe start
de zomer te ver
net als het venster
geen zicht op de tuin
op de bomen sterk
enkel de lucht
beladen
te grijs.
Iets als
even nog leven
een adem
een hartslag
even tot eindig
wat verder dan hoop
hoop op de lente
maar de lucht
te beladen
grijs reeds zwart
een eind
veel te vlug.
maandag 8 december 2014
Ik zie je stil dromen
Ik zie je stil dromen
van een ver land,
een strand voor jou alleen,
een zee die voor je speelt,
met de golven, met dolfijnen,
van zand zacht op je benen,
een wind, die je kust,
en zon om je heen.
Maar hoe de zon ook straalt,
jij straalt nog harder,
droom ik met je mee.
van een ver land,
een strand voor jou alleen,
een zee die voor je speelt,
met de golven, met dolfijnen,
van zand zacht op je benen,
een wind, die je kust,
en zon om je heen.
Maar hoe de zon ook straalt,
jij straalt nog harder,
droom ik met je mee.
vrijdag 5 december 2014
Winterwens
Een lucht vol van verzuchting
terwijl het winter wordt.
Ik hoor de mensen denken:
'Hopelijk duurt hij dit jaar kort.'
Maar ik wil pakken sneeuw,
en ijspegels aan de dakgoot,
het voetpad ijsvrij maken
samen met een lotgenoot.
Ik wil het kraken als ik wandel,
met sjaal, muts en wanten aan,
ik wil kijken naar de plassen
hoe ze als ijs verder bestaan.
Ik wil de sneeuw horen
als ze van de takken valt,
leven met wit en duisternis
terwijl dag en nacht samenvalt.
Ik wil de ware koude voelen,
dik gekleed om niet te beven,
ja, een winter als oudsher,
zo een winter wil ik beleven.
terwijl het winter wordt.
Ik hoor de mensen denken:
'Hopelijk duurt hij dit jaar kort.'
Maar ik wil pakken sneeuw,
en ijspegels aan de dakgoot,
het voetpad ijsvrij maken
samen met een lotgenoot.
Ik wil het kraken als ik wandel,
met sjaal, muts en wanten aan,
ik wil kijken naar de plassen
hoe ze als ijs verder bestaan.
Ik wil de sneeuw horen
als ze van de takken valt,
leven met wit en duisternis
terwijl dag en nacht samenvalt.
Ik wil de ware koude voelen,
dik gekleed om niet te beven,
ja, een winter als oudsher,
zo een winter wil ik beleven.
woensdag 3 december 2014
Meneer Tulp was bloemist
Meneer Tulp was bloemist,
hij woonde aan de bocht
zijn winkel een paradijs,
als je mooie bloemen zocht.
Hij gaf je tijd en nam zijn tijd,
een bloem is er ook niet op een dag.
En naast het boeket kreeg je ook,
zijn vriendelijke, warme lach.
Vandaag is Tulp één jaar dood,
het was zijn hart dat het begaf
geen winkel meer, geen paradijs,
enkel wat bloemen bij zijn graf.
hij woonde aan de bocht
zijn winkel een paradijs,
als je mooie bloemen zocht.
Hij gaf je tijd en nam zijn tijd,
een bloem is er ook niet op een dag.
En naast het boeket kreeg je ook,
zijn vriendelijke, warme lach.
Vandaag is Tulp één jaar dood,
het was zijn hart dat het begaf
geen winkel meer, geen paradijs,
enkel wat bloemen bij zijn graf.
Abonneren op:
Posts (Atom)