Wanhoop

De puinhoop die je achterliet,
is niet te overzien,
ik ben niet meer dezelfde,
sinds je me verliet.

Hopeloos lijkt eindeloos,
als ik je brieven herlees,
op zoek naar een reden,
waarom je voor vluchten koos.

Maar ik zie alleen maar liefde,
hoor geluk in elke zin,
voel warmte in elk woord.

Waar is toch je twijfel?
Waarom zie ik het niet,
wat ons geluk heeft verstoord?

Liefde in stilte

Ik kus je wang,
zeg je slaapwel,
je ademhaling traag.

En fluister zacht:
‘Ik hou van jou’,
mijn laatste zin vandaag.

Je zegt niets terug,
maar hoort het wel,
schuift dicht tegen me aan.

De liefde stil,
wij bij elkaar,
samen slapengaan.

Droevig

In elke traan,
zie ik,
een tweede
die langzaam
met je verdriet,
langzaam
afglijdt
in de donkerte,
waar ik
geen vat heb
op je hartzeer
op jou
en ik enkel
de tranen kan
drogen
maar 
     niet
         kan 
            stoppen.

Receptie

Een glaasje en een hapje,
gesprekken van korte duur,
met vluchtige woorden,
die weerkaatsen op de muur.

Ik zie de zinnen vliegen,
verhalen door elkaar,
kan nauwelijks iets volgen,
ik ben echt geen babbelaar.

Ze luisteren enkel naar hun zeggen,
willen allen het laatste woord,
het geeft me tijd voor een extra glaasje
en een hapje, ongestoord.

Het hondje

De ouders van mijn vriendje,
hadden iets leuks bedacht,
zij hadden op een mooie dag,
een hondje meegebracht.

Het hondje van mijn vriendje,
werd mijn vriend zijn beste vriend,
en samen dat ze speelden,
het geluk was welverdiend.

Ook ik, ik mocht het hondje,
en we speelden met ons drie,
de maanden werden jaren,
we waren als een harmonie.

Maar mijn vriend en ik werden groter,
en zagen plots de meisjes staan,
en het hondje van mijn vriendje,
voelde zich tekort gedaan.

Maar kwam er een meisje op bezoek,
en zag zij de hond zijn lieve ogen,
kreeg de hond de zachte knuffel,
en voelde mijn vriend zich wat bedrogen.

Herbeginnen

Op mij moet je niet wachten,
laat mij hier nu maar staan,
hier heb ik mijn plaats gevonden,
jullie mogen verder gaan.

Neen, je moet niet meer omkijken,
heel alleen is wat ik wil,
laat de wereld verder draaien,
ik wacht wel op een nieuw begin.

Ik zal alles zien verdwijnen,
zonder afscheid, zonder traan,
ik bouw iets nieuws op om voor te leven,
ik herbegin weer van voor af aan.

Maartse buien en aprilse grillen

De bloemen waren iets te rap,
de lente brak niet door,
de winter nam het laatste woord,
en zorgde dat het vroor.

De vogels zochten vlug beschutting,
de natuur, die viel weer stil.
En ik dacht: “Dit is weer typisch,
een maartse bui, aprilse gril.”

Woorden in je traan

in

elke

traan

hoor ik

je verdriet

niet je woorden

enkel pijn heel expliciet

dan troost ik je heel, heel stil

maak met woorden het verschil

komt er dan een lach op je gelaat

als de laatste traan je oog verlaat

en als hij dan rolt van je wang

waar ik hem zacht opvang

beantwoord ik je lach

vrolijk zijn na een

tegenslag

Wereldvrouwendag

Men zegt dat ze graag curieuze neuzen,
andere beweren dat ze soms zagen,
en als je ze aan antwoord geeft,
hebben zij nog honderd vragen.

Ze zeggen dat ze niet kunnen rijden,
of dat ze thuishoren aan de haard,
en dat ze alleen geld geven aan schoenen,
maar ik vind hen bewonderenswaard.

Ik luister graag naar al hun woorden,
ze zijn het leven, traan en lach,
daarom voor elke vrouw een kus,
vandaag, op wereldvrouwendag.

Stille muziek

Ik zie de zon, de blauwe lucht,
hoor vogels liefdevol fluiten.
Ik adem in en ruik het gras,
voel warmte me omsluiten.

De eerste stralen geven me,
een gevoel van welbehagen.
Toch denk ik met weemoed terug,
aan de koude winterdagen.

Want in het kraken van de sneeuw,
hoor ik een melodie,
van stilte en van eenvoud,
van pure poëzie.

Met blote voeten

Geniet maar van de eerste stralen,
gooi je jas maar op de grond,
ruik het groen dat start te groeien.
Is de lucht nu niet gezond?

Voel de wind zacht door je haren,
hoor de vogels in de lucht.
Laat het werk maar even wachten,
je hebt nood aan deze vlucht.

Ga ook eens op blote voeten,
dat is goed voor je bloedsomloop,
maar bijt het gras in uw tenen,
sta je in een mierenhoop.