Champagne

De bubbels in mijn glas

ontsnappen aan de rand.

Het jaar is weer voorbij,

geven iedereen een hand.

Een handje en een kusje

en wensen groot en klein.

Ik zie de bubbels in mijn glas,

had toch liever een glas wijn.

Mensen naast elkaar

Samen vind je niet alleen,

stilvallen aan een lege muur,

de dialoog verdween uit onze cultuur.

Waar is de vriendschap heen?

Wij zoeken wanhopig in het rond,

zien het niet voor ons,

geven geen respons,

jij en ik, vanbinnen zwaargewond.

Wij zoeken, zoeken zonder kijken,

we horen zonder zien,

een voluit ja werd een misschien,

zelfinzicht blijven we ontwijken.

Hier stopt het welbehagen,

rust een ver verleden,

enkel twijfels in het heden,

ons gemoed terneergeslagen.

Hier eindigt onze samenleving,
leven met mekaar
werd leven naast elkaar,
vriendschap een hunkering.

Out of Office Poetry – Season’s Greetings

Thank you for your message,

but all you receive is me,

a poetry notification,

as my master is not here, you see.

They have end of year holidays,

all are gone to family,

enjoying peace, drinks and dinners,

now the office remains empty.

On January 2nd they are back

for work, phone calls and meetings,

until then, I can only give you

best wishes as season's greetings.

(Naar initiatief van Gedichtendag 2013 - http://www.gedichtendag.com/2013/outofoffice/index.html)
(Lees ook : http://ipoezie.blogspot.be/2012/08/out-of-office-poetry.html)

Vrolijk kerstfeest

De geur van groene takken

vullen weer het huis,

slingers door de kamer,

alles klaar voor het feestgedruis.

De lichtjes in de boom,

zijn schaduw danst op de muur,

het feestmaal in de oven,

het haardvuur als vreugdevuur.

We nemen slokken, nemen happen,

scheppen graag voor een tweede maal,

we zullen nogmaals overdrijven,

wordt het feest weer een galgenmaal.

Het einde van de wereld

Op de radio liep het liedje “Show me how to love you” van Sarah Brightman naar haar laatste noten.  De presentator kwam terug ten tonelen en bedankte zijn onzichtbaar publiek voor het luisteren naar zijn radioprogramma.  Hij bedankte ook zijn medewerkers achter de schermen en sloot de uitzending af met het uitnodigen van zijn luisteraars voor een nieuw lucratief programma volgende week, zelfde tijd, zelfde zender.

Er vielen enkele seconden stilte voordat de klok begon te tikken naar het middagnieuws.  Vier tikken, tik …, tik …, tik… , tik en dan het deuntje van het middagnieuws.  En zo was het weer tijd voor de zachte maar o zo zakelijke vrouwenstem die hij al jaren elke middag aanhoorde.

“Twaalf uur, middagnieuws.  Het KMI verwacht voor de komende dagen zware buien met plaatselijk sterke tot zeer sterke rukwinden.  De temperatuur overdag hangt rond een acht graden.  Aan de kust kan de temperatuur wat hoger klimmen.  Vannacht zal de temperatuur over het hele land dalen onder nul.  Goedemiddag, de hoofdpunten in dit journaal zijn de verdere escalatie van het geweld tussen Syrië en Turkije, de verschillende aardbevingen die de wereld hebben getroffen in de laatste dagen en de politieke onmacht van de Federale Regering met betrekking tot de communautaire twisten tussen het Vlaamse en Waalse parlement.”

Er klonk eventjes geritsel van bladzijden en toen vervolgde de vrouw het nieuwsbericht.  “Deze nacht zijn de Syrische steden Damascus, Hama en Latakia beschoten geweest met raketten door het Turkse leger als represaille van de bomaanslag gisterenmiddag in Istanboel waarbij 47 doden en 150 gewonden vielen.  Het slachtofferaantal van de aanval van deze nacht is nog onbekend, maar bronnen spreken van 200 doden en 650 gewonden.  De Syrische regering heeft alle mogelijke diplomatieke betrekkingen met Turkije verworpen en zullen militair weerstand bieden tegen Turkije.  De VN probeert alsnog te bemiddelen tussen de twee strijdende partijen, maar daarnaast heeft de NATO reeds manschappen en zwaar militair oorlogsmateriaal naar de Middellandse Zee gestuurd ter verdediging van het Turkse grondgebied.”

Met een kort deuntje worden we begeleid naar het volgende punt.  “De aardbevingen die zich de afgelopen dagen wereldwijd hebben voorgedaan, zouden volgens de Amerikaanse geoloog Andrew Hopsinkon een voorbode zijn van een nooit geziene plaatverschuiving die de wereld grondig zou kunnen veranderen.  Collega’s verwerpen deze theorie en zeggen dat deze enkel bijdraagt tot het doemdenken dat de aarde uit elkaar zou scheuren.  Ze verwijten Andrew Hopsinkon populisme om zijn boek te promoten dat hij schreef over de Maya kalender en het einde van de wereld vandaag op 21 december.  Er is niets abnormaals.  De aarde telt gemiddeld een 15.000 aardbevingen per jaar met een magnitude boven de vier.  Als er dan per toeval enkele zwaardere samenvallen, is dat zeker geen reden tot paniek.”

Een nieuw deuntje bracht ons naar het laatste nieuwsbericht.  “Vandaag werd de politieke onmacht van de Federale Regering

Verloren vriendschap

Samen vind je niet alleen,

stilvallen op een lege muur,

de dialoog weg uit onze cultuur.

Waar is de vriendschap heen?

Wij zoeken wanhopig in het rond,

zien het niet voor ons,

geven geen respons,

jij en ik, vanbinnen zwaargewond.

Wij zoeken, zoeken zonder kijken,

we horen zonder zien,

een voluit ja werd een misschien,

zelfinzicht blijven we ontwijken.

Hier stopt het welbehagen,

rust een ver verleden,

enkel twijfels in het heden,

ons gemoed terneergeslagen.

Hier eindigt onze samenleving,

leven met mekaar

werd leven naast elkaar,

vriendschap een hunkering.

Het stille verdriet

Ik voel de krassen in mijn ziel,
maar toon alleen maar kracht,

verscheurd door hartenleed,

houd ik me vast aan macht.

Zie je mij als groot en sterk,

voel ik me zwak en hulpeloos.

Zie jij me als een toeverlaat,

is mijn ik al even broos.

Wie ziet mijn tranen,

als ik enkel binnenin huil.

Wie ziet het stille verdriet,

als ik me achter een glimlach schuil.

Zomerse wind

dans om me heen

omarm me

duw me niet weg

maar blijf

hier rondom mij

streel me

wrijf door mijn haren

dichterbij

niet te hard

zachtjes

zachtjes en warm

licht op mijn lijf

nog heel eventjes

genietend

tot je stilvalt

herinnering in mij

Binair

1 0 0 1 1

0 1 0 1 0

0 1 1 0 1

1 1 1 1 0

1 0 0 1 0

0 1 0 0 1

0 0 0 1 0

1 1 0 0 1

1 1 0 1 0

0 0 1 0 1

0 1 1 1 0

1 0 0 0 1

Zeemansgraf

Daar waar het water

grijpt naar de zon,

het rustig te slapen legt

in een prachtig cocon.

Daar waar de zon

het water verkleurt

als dank voor de rust,

voor de nacht openscheurt.

Zover wil ik gaan,

daar wil ik verder dromen,

bij zon en bij water,

in golven thuiskomen.

Sneeuwvlokken

Witte vlokken

dwarrelen dansend

heen en weer.

Witte vlokken

vallen langzaam

voor mij neer.

Witte vlokken

vormen samen

één groot tapijt.

Witte vlokken

brengen sneeuwpret,

winterse heerlijkheid.