Vloeibaar geluk

Ik mis de nachten,
de babbels om niets,
hoe wij samen waren,
het had gewoonweg iets.

Nu ben ik je verloren,
mijn wereld staat stil,
de woorden zijn eenzaam,
de nachten zijn kil.

Maar ik heb wat gevonden,
het kan niet meer stuk,
ik voel ons weer samen,
door vloeibaar geluk.

Vluchteling

Op zoek naar een einde,
maar er is geen begin,
onrustig in het leven,
wat is toch de zin?

Vluchten voor oorlog,
geen woning, geen land,
de wereld draait door,
met jou aan de kant.

Overal een vreemde,
voor altijd verdwaald,
je hoopt rust te vinden,
de plaats onbepaald.

Geen later

De horizon ligt aan mijn voeten,
de weg naar niets stopt recht voor mij,
ik houd me vast aan herinneringen,
beterschap is voorgoed voorbij.

Nooit zal er nog rust zijn,
ik voel me binnenin zwaar,
gisteren was er een toekomst,
vandaag staat het einde klaar.

Niets kan me geruststellen,
omdat hoop heeft afgedaan,
ik voel de dood al om me lachen,
want hij weet mij te verslaan.

Dagelijks strijdtoneel

De golven sterven langzaam,
als ze drijven naar de kust,
ik zie de stille zee voor me,
een zee die voor me rust.

De horizon wordt weggeveegd,
door wolken in de lucht,
en de mooie zon die afscheid neemt,
oranje kleurt haar laatste zucht.

Als zee en hemel verbonden zijn,
in duisternis één geheel,
dan wint de nacht weer van de dag,
op dit dagelijks strijdtoneel.

Koop een kat

De vogels fluiten vrolijk,
maar maken mij zo zot,
vooral die zelfde deuntjes,
ze blijven steken in mijn kop.

Ze kwetteren en tsjirpen,
de ganse dag gefluit,
ik denk dat ik een kat koop,
gedaan met het geluid!

Overal verdriet

Waar ik mijn tranen laat vallen,
daar zal geen geluk meer zijn,
verdriet zal er opleven,
alleen maar hartenpijn.

Geen warmte die ervoor kan zorgen,
dat liefde weer eeuwig is,
hoe hard je ook wil lachen,
geluk blijft een gemis.

Hoe was je dag

Als je zacht mijn lippen kust,
en vraagt: “Hoe was je dag?”,
vergeet ik dat ik je miste,
en geef je een glimlach.

Dan zie ik de zon waar wolken zijn,
hoor ik vogels in de lucht,
vergeet ik dat de dag soms zwaar was,
want geluk is daar op een zucht.

Als je zacht mijn lippen kust,
en vraagt:”Hoe was je dag?”,
dan wint de liefde van het gemis,
verdwenen in een oogopslag.

Zand, zand, zand

Door zand word ik omringd,
de woestijn is eindeloos,
of ik ooit de grens bereik,
het lijkt me hopeloos.

De wind vervaagt mijn stappen,
verzandt mijn geschiedenis,
niemand die me redden kan,
op weg naar verdoemenis.

Winnen zal de droogte,
mijn ik, die valt in puin,
wat is het leuk om zo te spelen,
veel fantasie op de grote duin.