Romantiek in tranen

Ik luister muziek

maar hoor het niet.

Ik lees een boek

maar versta hem niet.

Zittend in de zomerzon

heb ik het koud.

Liggend in mijn bed

heb ik het benauwd.

Waar ben je toch naartoe?

Waar ben je heengegaan?

De tijd raast verder,

maar ik blijf stilstaan.

Ik leef nog enkel in gedachten.

Daar voel ik warmte,

hoor ik de mooiste muziek,

zijn jij en ik samen, alsnog romantiek.

Algebra

Een, twee, drie
vijf maal ∏

tot de derde macht
of vier plus acht

met tangens of cosinus
of een som met een sinus

een zesde van het priemgetal
vermenigvuldigd met een aantal

de axioma via een differentiaal
de uitkomst in de integraal

haakje open, haakje toe
ontbinden in factoren af en toe

dan en slechts dan
is toevoegen een plan

Out of Office Poetry

I'm not in the office today
for a while, a week or two
I'm not in, I'm away

for urgent matters by the way
the office is not closed
it's just me, me on holiday

so on a working day
call reception, mail a colleague
but not me, I'm far away

Have a nice day!



(Naar initiatief van Gedichtendag 2013 - http://www.gedichtendag.com/2013/outofoffice/index.html)

Poëzie met fotografie

Kiezen

Ben ik bang om

te veranderen?

Ben ik bang

om weg te gaan?

Wat is het voordeel?

Wat het nadeel?

Ga ik voort

of blijf ik stilstaan?

Het woord stilstaan,

dat zegt genoeg.

Ter plaatse rust

is niets voor mij.

Het is vernieuwing

en vooruitgang.

Bij deze woorden

voel ik me vrij.

Vrij, om me goed te voelen,

om dat stapje meer.

Vrij, om meer te maken,

een ideale atmosfeer.

Badkamer

Poëzie in de badkamer is

het kletterende water,

de condensatie op de spiegel,

en wij twee in bad,

dicht bij het water,

dicht bij elkaar.

Schrijven

Ik schrijf, ik dicht,

weet niet goed waarom,

het zijn gewoon woorden

die ik tegenkom.

Ze moeten eruit

en liefst op papier,

het spelen met woorden

geeft mij een plezier.

De onsterfelijkheid van woorden

daar komt het op aan,

want geschreven zinnen

die blijven bestaan.

En als ik zo schrijf,

met woorden meeleef,

ontstaat er een tekst

die ik leven geef.

Voor eeuwig

Vergeet niet

dat ik sterven zal,

dat het plots

voorbij zal zijn.

Niet mijn liefde,

maar wel mijn ik.

Geen hand in hand,

geen samenzijn.

Mijn lichaam dood,

mijn woorden weg,

geen lach, geen traan,

geen lief refrein.

Een kus zal ik

je niet meer geven.

Een knuffel

onbestaand zal zijn.

Vergeet niet

dat ik sterven zal,

dat het plots

voorbij zal zijn.

Maar, niet de liefde,

neen, mijn liefde niet.

Die blijft er voor jou,

krijgen ze niet klein.

De wereld

In mijn hand

droeg ik de wereld.

Heel eventjes

was hij van mij.

Ik voelde al het leven.

Ik voelde vreugde,

voelde eendracht,

alle mensen zij aan zij.

Die ene seconde,

perfecte harmonie,

maar dan plots

was het voorbij.

In mijn hand

droeg ik de wereld.

Heel eventjes

was hij van mij.