Out Of Office Poetry - Winter 2013

Lees ook Out of Office 2012 op http://ipoezie.blogspot.be/2012/12/out-of-office-poetry-seasons-greetings.html 

Het vergeelde licht

enkel wat bladeren dwarrelden door de straten,

verlicht door oude verroeste straatlampen,

die nauwelijks meer gaven dan de volle maan

ze hoorden de laatste stappen naar huis gaan,

de luiken en deuren dichtslaan, en voelden

de koude terwijl sterren en maan verdwenen

en toen er niemand meer was, ook de bladeren

rust vonden, vielen de eerste sneeuwvlokken

rustig en eerbiedig in hun vergeeld licht

als ik dood ben

als ik dood ben, zal ik je niet vergeten,
ik zal de warmte zijn die op je rug schijnt,
ik zal de wind zijn die je duwt als je fietst

en als je weent, ben ik de vogel in de tuin, 
die zachtjes fluit, of ik zal bladeren zijn
die rondom je vallen als je droevig wilt zijn

in de winter ben ik de mooie witte sneeuw 
die onder je kraakt, de glinstering in het ijs, 
de warme koffiemok die je handen zal verwarmen

als ik dood ben, zal ik je niet vergeten,
ik zal de steun zijn van je vrienden, de babbel 
met de buur, de glimlach van een onbekende

vrijdag 13

Ik zag zonet een zwarte kat,

liep onder een ladder door,

en is het waar dat ik nu

geroep van uilen hoor?

Voor- en achterdeur staan open,

er vliegt een hommel in mijn huis,

we hebben sinds kort een krekel,

die tjirpt lustig bij ons thuis.

In de tuin drie molshopen

netjes naast elkaar,

ik weet het is een gek gezicht,

die vleermuis in mijn haar.

Er brand een kaars met blauwe vlam,

de kat likt aan zijn staart,

een roodstaartje zingt op ons dak,

appelhout stoken in de haard.

Oei, ik trap een lieveheersbeestje dood,

en heb zonet een kraai gezien,

gelukkig geloof ik niet zo zeer

in ongeluk op vrijdag ... dertien.

Na de feestdagen (sonnet)

Nog voor de winter echt begint,
willen we hem al reeds vergeten,
door kleur en licht zijn we bezeten,
de donkerte ons onbemind.

We zetten neer een grote boom,
versieren hem van top tot teen,
en heel de kamer er omheen,
maken van ons huis een kinderdroom.

En zijn de feestdagen voorbij gevlogen,
krijgt de winter weer zijn zin,
voelen mensen zich bedrogen,

vindt de vorst weer zijn vorstin,
echter, zijn we ook wat opgetogen,
eindelijk weer werkelijkheidszin.

Afdruk van een kus

Hier onder de bruine bladeren,
liggen de herinneringen aan het jou,
verborgen voor de komende winter,
verborgen voor de sneeuw en kou.

En hoe de wind ook waait en blaast,
ik ruik nog steeds het frisse groen,
het zomerse gras, de geurige bloemen,
ik voel nog steeds je eerste zoen.

Hier onder de bruine bladeren,
onder een dikke laag humus,
ligt de start van onze liefde,
de afdruk van die eerste kus.