Ik ben angst, en als de dood,
leef ik in de duisternis
nauwelijks gekend; en toch,
hoor ik me vaak in je woorden
als ik achter je sta, terwijl,
jij een muur rond je zet.
Ik ben angst, en als gevaar,
leef ik in de duisternis,
nooit echt ver weg; dicht genoeg,
om vrienden te worden, en soms,
raak ik zacht je rug aan,
maar jij rilt me dan weer weg.
Prachtig!!!!
BeantwoordenVerwijderen