De zomereik is er in de winter ook
zijn stam, zijn wortels even koud
als mijn handen in mijn zakken, en
aan zijn takken niets dat zomers is.
Zijn trotse, sterke armen, hangen
bevend als twijgjes in de lucht,
de wind bespeeld zijn angsten,
komt de zomer ooit terug?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten