Een koffie

Het brood wordt gesneden,
confituur en beleg,
een glaasje fruitsap,
geluk onderweg.

De ochtend ontwaakt,
met de zon in mijn hart.
De liefde voor 't leven,
een geweldige start.

Ik ben hier gelukkig,
gelukkig en tevree.
ik en mijn koffie,
gezellig met z'n twee.

Troost in stilte

Afscheid nemen doe ik niet.
Ik doe het niet,
niet zonder woorden.

Maar de woorden, het troostend gebaar
blijven verscholen in de stilte.

Afscheid nemen wil ik niet.
Ik wil het niet,
niet zomaar van jou.

Maar weg moet je wel gaan
en ik blijf achter met de stilte.

Afscheid nemen kan ik niet.
Ik kan het niet,
niet zonder tranen.

En zo blijven woord en het troostend gebaar
voor altijd in de stilte voor jou.

Alleen

Ik wandel langs het water
als mijn schaduw
verdwijnt in de golven.

Ik fiets langs de velden.
Ik wandel.
Alleen.

Totaal verlaten,
zelfs door mijn schaduw
achtergelaten.

Ik alleen.
Ik.
Alleen.

Immense et rouge - Jacques Prévert

Immense et rouge
Au-dessus du Grand Palais
Le soleil d'hiver apparaît
Et disparaît
Comme lui mon coeur va disparaître
Et tout mon sang va s'en aller
S'en aller à ta recherche
Mon amour
Ma beauté
Et te trouver
Là où tu es.
 

Eenzaam

Ik voel geen zon,
ik voel geen regen.
Geen wind in mijn haar,
niets kom ik tegen.

De verte lijkt verder,
verder dan ooit.
Hoe hard ik ook loop,
de horizon haal ik nooit.

Ik ben heel alleen,
geen wind in mijn haar,
geen zon en geen regen,
gedoemd en onzichtbaar.

Wachten

Ik zet de koffie.

Ik maak de broodjes.

De tafel mooi gedekt.

Twee tassen en twee borden,

De krant en charcuterie.

De ochtend wordt gewekt.

Maar ik zit alleen,

alleen aan tafel.

Een dagelijks fenomeen.

Je stoel en ik,

wij wachten samen.

Wanneer kom jij hierheen ?

Elegantie

Je koos niet voor paars.

Je koos niet voor blauw.

Want paars is te fel

en blauw is te kou.

 

Je koos niet voor geel.

Je koos niet voor zwart.

Want geel is te gek

en zwart is te hard.

En ook niet voor oranje, wit of roos,

Neen, je jurk werd rood.

Want rood laat je stralen.

Je schoonheid vergroot.