Als ik weerom alleen wil zijn,
kom ik steeds naar deze zaak,
de bruine kroeg, de nicotine,
het samenzijn als beeldspraak.
Ik zie ze dan hun zorgen laven,
maar dat, nee, dat kan ik niet,
van drank daar houd ik me vanaf,
want zo vergeet ik het verdriet.
Want naast de tranen in mijn hart,
daar zit ook ergens een stukje jij,
het is het enige wat ik nog heb,
naast de eenzaamheid in mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten