Alles gewoon

Regen valt gewoon naar beneden,
ik zie geen parels op het raam,
en schijnt de zon aan de hemel,
zal de schoonheid mij ontgaan.

Bomen blijven voor me bomen,
bloemen in welke kleur dan ook,
zie ik niet als een groot deken,
het strand is voor me de kuststrook.

Ik hoor de wind niet zachtjes fluisteren,
ik zie geen tekens in de lucht,
ik zie geen woorden in de sterren,
buiten is gewoon buitenlucht.

Maar als jij bij me staat,
danst de regen naar beneden,
zie ik parels op het raam,
zal de zon ons samen smeden.

Bomen strekken zich voor liefde,
bloemen maken ons tapijt,
en als we langs de vloedlijn lopen,
strelen de golven ons met tederheid.

De wind fluistert lief je naam,
ik zie de tekens in de lucht,
ik zie de woorden in de sterren,
jij bent mijn alles, mijn toevlucht.