Met doorbloede ogen
die in tranen
verdrinken,
sleep ik mij door de
dag,
de dag die niet mocht
zijn.
Nauwelijks kan ik
ademen,
verdriet verscheurt mijn
hart.
Ik houd vol opdat,
ik vanavond weer slapen
mag.
Daar zie ik jou terug,
in mijn droom.
Dan zijn we weer hoe
het zou kunnen zijn.
Bij jou herleef ik weer.
Ik houd je vast, jij
kust me.
Gelukkig in mijn droom.
Waarom zou ik ontwaken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten