samen

Het was je lach
niet meer dan dat.
Het stralen van je gelaat,
de fonkel in je ogen
als een vlinder op een blad.

Het blad van een rode roos
vol van passie, elegant
bol van de liefde
warm als vuur.
Jij op en top een diamant.

Je gouden stem, zachtjes
over alles geestverwant.
Wij voelden meer
samen jij en ik
even hand in hand.

Te laat

Ik had de tijd gevonden.
Hij lag daar in het gras,
tussen de klavers en de bloemen,
een ineengedoken karkas.

Ik heb hem zachtjes aangesproken
en nam hem in mijn armen vast.
Hij moest blijkbaar wat bekomen,
de tijd, die was overbelast.

We gingen rustig zitten,
genoten samen van de zon.
En wat zalig liggen soezen,
turen naar de horizon.

En plots was de tijd verdwenen.
Ik zat te lang op het terras.
Er moest nog heel wat werk gebeuren,
vaarwel rust en weer plankgas.

Wie ben ik

wie ben ik
op deze wereld
wie ben ik
voor jouw, voor mij

ik ben gewoon
niet meer
niet minder

of soms wat meer
maar soms wat minder

wie ben ik
en wie ben jij
en wat is wij
voor jouw, voor mij