Ik zie je hangen aan mijn been,
je oren in je nek gelegd,
en had je weerom vlees gepikt,
heb ik er vaak niets van gezegd.
Je kon zonnen naast de kachel,
als het buiten stenen vroor,
en vaak koos je de hond zijn plaatsje,
maar ook hij zal je missen hoor.
Want na jaren was je versleten,
je poten, je lijfje en je hoofd,
langzaam verdween het vrijgevochten,
tot je leven werd gedoofd.
Je deken zal je missen,
geen warm lijfje tegen hem aan,
en je bakje zal verdwijnen,
niemand heeft er nog wat aan.
Een kat heeft negen levens,
en dan is het plots gedaan,
en zelfs na acht keren,
komt de laatste toch hard aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten