Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

dinsdag 23 juni 2015

De astronaut

als ik sterf 
schrijf dan neer
dat ik de aarde zag
hoe zij daar zweefde
ademde, leefde,
hoe graag ik haar wel mag
het blauw op zwart
het wit op blauw
het licht van dag en nacht

als ik sterf 
schrijf dan neer
dat ik de aarde zag
een plek die leeft
vol dynamiek
een eigen hartslag
van zand, van water
van bergen en ijs
van ritmes hard en zacht

als ik sterf 
schrijf dan neer
dat ik de aarde zag
een bol die blonk
uitblonk van leven
ik oprecht van slag
ik voelde tranen
weende ze oprecht
de aarde, dat is leven

de aarde, dat is echt 


dinsdag 9 juni 2015

Op reis

De zon al zes uur
brandend op de voorruit, 
samen nummerplaten lezen
tijd doden met woordjes maken.

Welk weer wordt het? 
Zal de zon er schijnen? 
Komen we te laat aan?
Zullen de winkels gesloten zijn?

Al direct eten op restaurant. 
Vroeg naar bed hoeft niet. 
Misschien neem ik wat speciaals. 
Iets anders dan gewoonlijk.

De laatste kilometers,
onrust neemt plaats in de wagen. 
We zijn er bijna. We verlangen. 
Wat is het toch fijn om weer thuis te komen.

  

maandag 1 juni 2015

van je houden en wenen

ik zal altijd van je houden en wenen
wenen omdat ik je niet meer kan omarmen,
niet meer kan zien hoe jij naar me kijkt,

wenen want ik zal vergeten hoe je lach klonk
en zal ik later wel nog weten, waarom
ik jou zo schattig vond als je opstond

mijn handen zullen je nooit meer voelen,
woelen, ik eenzaam in een te groot bed
en wie zal er lachen om mijn grappen,
wie kus ik zomaar in de hals, op de mond
ik kan enkel nog wenen, en van je houden