Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

zaterdag 28 februari 2015

Het ebben van de tijd

We keken toe hoe het water zakte, en zo ebde ook de tijd,
we zagen geen obstakels, de toekomst was voor jou en mij,
nu de duisternis het zand koelt, liefde wordt verdriet in mij,
voel ik je hand nog in mijn hand, voor nu, voor eeuwigheid.

Niet de zon, maar je kus, brandt zacht op mijn lippen,
ik sluit mijn ogen voor de wereld, hoor nog je lieve lach,
nog even met je dromen, hoe alles kon vandaag de dag,
maar de zee ruist in de verte en ik voel je mij ontglippen.

Niets houdt ons eeuwig samen, al is de liefde groot,
onze toekomst, onze dromen verwaaien met het zand, 
ik neem afscheid, alles verdwijnt in het avondrood.

Van een dicht-bij-mij werd je een gewone passant,
na eb kwam weer de vloed, wat voel ik mij een idioot,
liefde is geen eeuwigheid, het is een misverstand.

woensdag 25 februari 2015

God woont zeven hoog

Soms voel ik me een beetje God, ik woon zeven hoog,
terwijl de mensen onder me rennen, zit ik in hier lekker droog.

En op mooie heldere dagen, zie ik jullie daar op het plein, 
ik kan al raden waarover jullie praten, al zijn jullie nog zo klein

En valt de mist over de huizen, dan steek ik erboven uit,
leef ik echt op de wolken, ben ik God achter mijn ruit. 

woensdag 18 februari 2015

Tranen op het kussen

de nacht 
koud en stil
warme lakens 
als kille doeken
steun zoekend
in je hoofdkussen

(ik ruik je nog)

ik treur, ik treur
trek de nacht over mij
verberg eenzaamheid
ik wil wel huilen
ik wil het niet
tranen op het kussen 

zondag 15 februari 2015

Rozen en koffie

Duizend rode rozen,
zilver voor je pols,
een kus zacht op je lippen,
ontbijt zomaar op bed.

Niets is ervan geworden,
ik ben nog steeds alleen, 
ik droom van de gedachten,
terwijl ik koffie zet.


zaterdag 14 februari 2015

Een muur voor valentijn

Ik wil een gedicht schrijven, 
op de muren in de gang, 
maar denk dat je dan zal kijven, 
voor de teksten op het behang. 

Nochtans wil ik voor je schrijven, 
hoe zielsveel ik van je hou, 
maar het is beter in een briefje, 
wil geen ruzie hebben met jou.

donderdag 12 februari 2015

Liedje : kijk eens onder mijn bed

Oh neen, het is weer bedtijd,
de pyjama moet weer aan,
ik kruip diep onder het deken,
ik ben bang van het slapengaan.

Ik hoor geluiden in de kamer,
wat was dat daar op de gang,
nu roep ik echt mijn mama,
want ik ben toch zo bang.

[refrein]
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het zijn mijn slofjes, ja die lagen hier ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is een zakdoek, ja die had ik ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is mijn knuffel, ja die lag hier ook

Mijn moeder komt me troosten,
de angst is weer voorbij,
maar nu ik weer alleen lig,
komt de duisternis dichtbij.

Hoor ik stappen op de trap,
of spoken onder mijn bed, 
wat is die schaduw aan het venster,
denk dat ik mijn keel maar openzet.

[refrein]
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het zijn mijn slofjes, ja die lagen hier ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is een zakdoek, ja die had ik ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is mijn knuffel, ja die lag hier ook

Ben ik toch in slaap gevallen,
komt een nachtmerrie in mij hoofd,
ik lig te bibberen onder de lakens,
wie heeft mijn nachtlampje gedoofd.

Ik roep mama, ik roep papa, 
ook mijn zus komt aangelopen, 
maar als het licht wordt aangestoken, 
zijn de monsters weggekropen.

[refrein]
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het zijn mijn slofjes, ja die lagen hier ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is een zakdoek, ja die had ik ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is mijn knuffel, ja die lag hier ook

Na een woelig nachtje slapen,
schijnt de zon weer door het raam,
zijn de spoken plots verdwenen, 
durf ik weer op te staan.

En beneden moet ik lachen,
iedereen zijn ogen vallen toe,
een klein spookje hield hun wakker,
mijn familie is zo moe.

[refrein]
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het zijn mijn slofjes, ja die lagen hier ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is een zakdoek, ja die had ik ook
kijk eens onder mijn bed, want daar zit een spook
ach neen, het is mijn knuffel, ja die lag hier ook



Nota :

Inderdaad een liedje ! Een gedicht werd een versje, het versje werd een liedje. Of toch de tekst voor een liedje. Er zit wel een deuntje in mijn hoofd dat gaat met de tekst, maar mijn muzikale bekwaamheid beperkt zich tot het foutloos opstarten van de iPod. Misschien heb jij een leuk idee om muziek (blokfluit, tamboerijn, piano, basgitaar, drumstel, harmonie, orkest …) bij deze tekst te zetten? Vergeet dan niet uw resultaat hier te posten. 
  

vrijdag 6 februari 2015

Licht in de stad

enkel bij regen buigt zonlicht voor kleuren

op andere dagen kiest ze steevast voor zwart

om in strakke lijnen de stad te hertekenen 

tot ze uitgeput wegzinkt achter de muren