Koning Winter

Hij is daar, Koning Winter,

vorst van sneeuw en ijs,

van helderblauwe koude lucht,

van wolken grauw en grijs.

Hij blaast vries in onze ogen,

strooit de vlokken in het rond,

zorgt voor ijspegels op de takken,

zorgt voor ijzel op de grond.

Koning Winter, heeft de macht,

heeft ons allen in zijn bezit,

niet door woede of door kracht,

maar door zijn liefde voor het wit.

Briefgeheim

Met een pen zonder inkt, schrijf ik,

de schaduw van mijn woorden,

op oud, vergeeld briefpapier.

Ik zal ze versturen, later,

in een doos zonder schaduwbeeld,

zonder naam, zonder adres.

Ooit zal jij mijn brieven krijgen,

mijn woorden begrijpen, omdat,

ik weet dat jij tussen de regels leest.

de nachtmerrie

Vannacht had ik een nachtmerrie,
ik splitste plots in twee,
de ene helft wou naar de bergen,
de andere naar de zee.

Daar stond ik dus, ik met mijn twee,
ik wist me echt geen raad,
gelukkig was het maar een droom,
weer twee in één bij dageraad.

Samenzijn als beeldspraak

Als ik weerom alleen wil zijn,
kom ik steeds naar deze zaak,
de bruine kroeg, de nicotine,
het samenzijn als beeldspraak. 

Ik zie ze dan hun zorgen laven,
maar dat, nee, dat kan ik niet,
van drank daar houd ik me vanaf,
want zo vergeet ik het verdriet.

Want naast de tranen in mijn hart,
daar zit ook ergens een stukje jij,
het is het enige wat ik nog heb,
naast de eenzaamheid in mij.

Je lieve woorden

Omarm me, zomaar, kus me zachtjes,
laat je hand in mijn hand rusten en
leg je hoofd maar op mijn schouder,
geef me je lach, de fonkel in je ogen,
laat me je lieve woorden horen.

Ik zal je ook omarmen, zomaar, zachtjes kussen,
je hand in mijn hand laten rusten en
leg je hoofd, verpoos maar op mijn schouder,
lachen doen we samen, kijken naar elkaar,
terwijl ik luister naar je lieve woorden.

 

Rondjes van de klok

Als ik op je wacht, zie ik de tijd

langzaam tikken, draaien de wijzers rustig,

zonder haast, de rondjes van de klok.

Als ik op je wacht, zou ik de tijd

willen veranderen, de wijzers duwen,

de tijd versnellen, zodat jij vlug bij me bent.

Toch hoop ik stilletjes, als ik zo op je wacht,

dat wanneer je weer bij me bent, de wijzers 

zo rustig blijven draaien, de rondjes van de klok.

Kop op

De wind dwingt mij tot tranen

als ze langs mijn ogen wrijft,

ook al weet ik er is nog hoop,

zelfs als er niets meer overblijft.

Ik zie de scherven voor me liggen,

raap ze één voor één weer op.

Zo bouw ik aan een nieuwe toekomst,

van het dal weer naar de top.