De koffie geeft me warmte,
maar troost vind ik er niet,
en een zakdoek vol met tranen,
droogt nauwelijks mijn verdriet.
Ik kan je ogen niet vergeten,
zie je daar nog voor me staan,
kon ik de toekomst maar herschrijven,
dan kwam er nooit een einde aan.
Dan was er een lang en gelukkig,
een sprookje voor jou en mij,
nu heb ik alleen wat koffie,
gemaakt van cichorei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten